اين شعر رو از بچگي خيلي دوست داشتم:
غرق نور است و طلاگنبد زرد رضا (ع)بوي گل بوي گلابميرسد از همه جا
مثل يك خورشيد استمي درخشد از دورشده از اين خورشيدشهر مشهد پر نور
چشمها خيره به اوقلبها غرق دعاستبر لب پير و جوانيا رضا رضا رضاست
اي خدا كاش كه منيك كبوتر بودمروي اين گنبد زردشاد مي آسودمميزدم بال و پريدور تا دور حرماز دلم پر ميزدماتم و غصه و غم
